Celem artykułu jest diagnoza postaw pracowników urzędów miejskich wobec partycypacji obywatelskiej oraz ocena wybranych efektów budżetów obywatelskich (BO) w sześciu największych miastach Polski w latach 2014–2023. Analiza oparta została na wynikach badań empirycznych, obejmujących ankiety i wywiady pogłębione, oraz na danych zastanych. Uzyskane rezultaty ukazują perspektywę instytucjonalną i wskazują na obecność dwóch dominujących podejść wśród urzędników: afirmatywnego i krytycznego. W artykule omówiono również bezpośrednie oraz pośrednie efekty BO – edukacyjne, społeczne, polityczne i redystrybucyjne. W miastach, w których zidentyfikowano przewagę postawy afirmatywnej (Poznań, Wrocław, Gdańsk, Łódź), częściej dostrzegano silniejsze efekty edukacyjne i polityczne. Z kolei w Warszawie i Krakowie, gdzie dominuje podejście krytyczne, relatywnie częściej wskazywano na słabsze efekty edukacyjne i polityczne, przy jednocześnie silniejszych efektach redystrybucyjnych. Uzyskane wyniki sugerują ponadto, że budżet obywatelski może stanowić skuteczne narzędzie wspierające administrację miejską w identyfikowaniu potrzeb mieszkańców, choć jego możliwości w zakresie ich zaspokajania pozostają ograniczone.